Aan tafel op het terrein van de voormalige Sacramentskerk
Op 8 december 2017 plaatste beeldend kunstenaar Zeus Hoenderop een tafel op het braakliggende terrein van de voormalige Sacramentskerk. Het doel hiervan was tweeledig: de buurt een stem te geven en om met elkaar weer het gemeenschapsgevoel te beleven, dat de Sacramentskerk tot aan de sluiting bood voor de mensen in de Sacramentsparochie, nu Armhoefse Akkers.
Iedereen, zowel bekend als onbekend, was uitgenodigd om aan deze tafel plaats te nemen. Hier konden herinneringen opgehaald en verhalen verteld worden over wat er beleefd is in de Sacramentskerk, die als bloeiende gemeenschap de opdracht kreeg vanuit het bisdom om haar deuren te sluiten. Veel van deze verhalen en anekdotes zijn via de Armhoefse Akkers Facebookpagina gedeeld.
Daarnaast bood de tafel een context voor de maatschappelijke vraagstelling over de herbestemming van kerken. Ook kwamen andere zaken boven tafel, zoals de frustratie uit de buurt rondom de parkeerproblemen. Dit komt doordat veel mensen die van buiten de stad Tilburg komen en in de binnenstad werken, de Armhoefse Akkers als een grote parkeerplaats gebruiken. Hierdoor kunnen de mensen die in de buurt zelf wonen vaak hun eigen auto niet meer kwijt. Maar ook angst, vooroordelen, liefde en vertrouwen kwam ter sprake.
De ontmoetingen aan deze tafel maken ook onderdeel uit van een documentaire over de herbestemming van kerken waar Zeus Hoenderop momenteel aan werkt.
Video door Omroep Tilburg.
Viering van het Onbevlekt Hart van Maria
Op verzoek van An Schilder organiseerde Zeus Hoenderop op 9 juni 2018 de viering van het tienjarig bestaan van het Mariakapelletje, in de Van Heutzstraat aan de achterkant van het voormalige Lidwinaklooster. Het werd een liefdevolle en intieme viering.
An Schilder vertelde dat er na de sluiting van de Sacramentskerk in 2005 iets anders moest komen. In 2008 zou er een Mariakapel gebouwd worden. “Maar welke Maria gaan we vereren? Zij heeft zoveel namen. Een nieuwe naam werd geboren, Maria Moeder van de Armhoef. Zij nodigt ons uit en luistert in haar eigen kapelleke naar al onze verhalen. Zij luistert naar onze blijdschap, verdriet, pijn, teleurstelling. Zij heeft zelfs een bènkske, gebruik het. Maria van onze Armhoef, zij luistert, ik beveel het u aan.”
Foto: in het midden An Schilder en rechts priester Bryan van de Mortel.
Bryan van de Mortel verzorgde als kersverse priester de viering. “U zult zich afvragen waarom dit evangelie is gekozen. Dit is een Mariaviering en het kapelletje is gesticht in de meimaand. Jammer genoeg lukte het niet om in de meimaand de viering te houden. An Schilder ging naar Lourdes en ik werd gewijd als priester. En voor de wijding moest ik een week in een klooster, een week de stilte in. Juni is de Heilig Hart maand, het Heilig Hart staat centraal, Jezus Christus zelf. Toevallig vierden wij gisteren het hoogfeest van het Heilig Hart van Jezus. En als beloning van de voorzienigheid, de zaterdag na Heilig Hart (vandaag), vieren we het Onbevlekt Hart van Maria. Dus midden in het Heilig Hart maand, midden in de maand juni, hebben we vandaag een feest van Maria.
Vandaar ook het evangelie van de mis van vandaag. En als u naar het evangelie kijkt, waarom specifiek het Heilig Hart van Maria, het Onbevlekt Hart, dat zit vooral in dat laatste zinnetje. Zijn moeder bewaarde alles wat er gebeurd was in het hart, het Onbevlekt Hart van Maria. Toen Jezus nog een baby’tje was, werd hij in de tempel van Jeruzalem opgedragen aan God. En daar was een oude priester, de profeet Simeon, en die zei tegen Maria: ‘Een zwaard zal uw hart doorboren.’ Simeon kondigde aan: ‘Jezus zal een tegenspraak vormen voor heel de wereld, en gij moeder, gij zult te lijden hebben. De zeven zwaarden door het hart van Maria, zien we vaak afgebeeld, de zeven smarten.’
Een van die smarten was dat Jezus, Maria en Josef naar Egypte moesten vluchten, een ander smart is het verhaal van vandaag. Wat is er erger dan een moeder die een klein kindje heeft en opeens is het kindje weg. Een ander smart, Maria die onder het kruis staat. Wat is er erger voor een moeder dan haar eigen zoon te zien lijden. Maar tegelijk hebben de smarten ook iets hoopvols zei Maria. Want wij weten dat het niet eindigt met het kruis, het eindigt niet met het lijden. Het lijden word omgevormd tot verrijzenis, tot nieuw leven.”
Na de viering gaf Bryan van de Mortel de aanwezigen een Neomistenzegen. De neomistenzegen is een speciale zegen van een pasgewijde priester waar bijzondere kracht en steun aan wordt toegeschreven.
Na afloop van de viering werd er in de tuin van Ad Brenders aan de Pelgrimsweg nagepraat. Mariëtte van Berkel vertelde mij hoe ze te horen kreeg dat haar dochtertje nog maar kort te leven had. Midden in de nacht na ongeveer een jaar zei het meisje: ‘Mama en papa, ik heb zoveel pijn willen jullie mij alsjeblieft naar het ziekenhuis brengen.’ Kort daarna overleed dit meisje op elfjarige leeftijd. Mariëtte zegt hierover dat het ergste wat je als moeder kan overkomen, is je kind afgeven.
De Mariakapel werd deze dag voor de tweede gezegend in het licht van het Onbevlekt Hart van Maria. Wat An Schilder vertelde is dat Maria echt naar ons luistert en Bryan van de Mortel deelde de zeven smarten van het Onbevlekt Hart van Maria. In de tuin luisterden Maria en ik naar het verhaal van Mariëtte van Berkel.
Op zaterdag 9 juni is om 15.00 uur de viering van het tienjarig bestaan van het Maria kapelletje in de Van Heutszstraat in Tilburg.
Voor deze activiteit is Zeus in contact gekomen met Diaken Bryan van de Mortel. Bryan stelt zich graag aan u voor: over een paar weken mag ik de priesterwijding ontvangen. Na zeven jaar studie, gebed en gemeenschapsleven mag ik deze belangrijke stap in mijn leven maken. Ik ben 29 jaar en kom oorspronkelijk uit Helmond. Ik ben daar opgegroeide in Stiphout een dorpje naast de stad. Als kind ging ik daar regelmatig naar de kerk.
Als ik denk aan de Sacramentskerk in Tilburg, in de parochie waar ik nu stage loop, dan zie ik de verbinding met mijn dorp. Het geloof namelijk in de eucharistie, het geloof in de werkelijke aanwezigheid van Christus in het Allerheiligste Sacrament. Stiphout is namelijk een dorp waarin in de middeleeuwen een sacramentswonder heeft plaatsgevonden. Het Sacrament werd door een boer midden uit de brandende kerk gehaalde, waarbij de vlammen voor hem opzij gingen. Ook in Tilburg kom ik hetzelfde geloof tegen. Het geloof in het Allerheiligste heeft naam gegeven aan de kerk die hier eens stond. Waar veel mensen zich altijd thuis hebben gevoeld, lief en leed met elkaar hebben gedeeld.
Toch behoort dit ook niet helemaal tot het verleden. Tilburg heeft nog steeds een aantal kerken waar uw welkom bent om de Heer te aanbidden en ontmoeten die aanwezig is in het Allerheiligste. Daarnaast is er in de wijk een mooi Maria kapelletje waar wij toevlucht en troost kunnen vinden bij onze Moeder.
De kleine kapel, maar ook een jonge priester zijn een hoopvol teken dat God ons niet verlaat. Hij blijft altijd bij ons en zal alles nieuw maken. Wij worden uitgenodigd om te antwoorden. Op deze wijze kunnen ook wij nog steeds een bijdrage leveren aan de Kerk een uitdrukking geven aan ons geloof.
Op zaterdag 9 juni om 15.00 uur nodigt Zeus Hoenderop u uit om in de Van Heutszstraat, samen te komen en met deze jonge priester Bryan van de Mortel te bidden en te zingen en de bijzondere Neomistenzegen van een pasgewijd priester te ontvangen.
Foto: An Schilder was op 9 april te gast aan tafel en vertelde haar herinnering aan de Sacramentskerk als 10-jarig meisje.
‘Wat nu zand is, was in 1931 ook zand, zo heb ik de Sacramentskerk vanaf het begin opgebouwd zien worden totdat deze helemaal klaar was. Toen de kerk in 1933 ingezegend werd door mgr. A.F. Diepen stond ik als bruidje bij de eerste pilaar aan de kant van de Pelgrimhoeve, om deze inzegening mee te maken. Deze herinnering blijft mij duidelijk bij en ik ben heel dankbaar dat ik daar op terug kan kijken.’
Foto: An Schilder bij het Maria kapelletje op 9 april 2018.
An Schilder nam na het sluiten van de Sacramentskerk in 2005 het initiatief om een Maria kapelletje in de Armhoefse Akkers te plaatsen. Op 24 mei 2008 werd het kapelletje aan de achterkant van het voormalige St. Lidwinaklooster in de Van Heutszstraat, Maria Moeder van Armhoef ingezegend door pastor Dré Brouwers. Dit jaar bestaat het kapelletje 10 jaar. Om dit te vieren heeft An Schilder aan Zeus Hoenderop gevraagd om dit jubileum onder de aandacht te brengen en een activiteit te organiseren.
Foto: tijdens het eerbetoon aan de Sacramentskerk op zondag 8 april 2018. Tweede van links Jeroen Miltenburg pastoor deken binnenstad parochie Tilburg.
Om de buurt de Armhoefse Akkers te bedanken en om de Sacramentskerk een laatste eer te bewijzen, was er op zondag 8 april om 15.00 uur op het terrein van de voormalige Sacramentskerk een eerbetoon aan de Sacramentskerk. Met Jeroen Miltenburg pastoor deken binnenstadsparochie en het debuut optreden van het Ensemble d’O, onder muzikale begeleiding van componist Frans van Hoek.
Foto: en onderstaande woorden van Jeroen Miltenburg tijdens het eerbetoon aan de Sacramentskerk op zondag 8 april 2018.
‘Op de achtergrond zie je een hoop muren een hoop stenen van de kerk en dan denk ik altijd: dat gebouw is mooi en belangrijk, dat moet er ook zijn en tegelijkertijd zijn het stenen. De echte stenen, de levende stenen zijn wij. Wij vormen samen een gemeenschap, dat is vooral belangrijk om in het oog te houden. Dat we samen iets moois hebben wat we met elkaar gedeeld hebben, wat we aan elkaar kunnen doorgeven ook al is het niet meer op deze plaats waar de Sacramentskerk stond.
Het is niet altijd aan een plaats gebonden, niet alleen aan materiële dingen verbonden, het reikt verder. Wat dat betreft is het soms goed om over grenzen heen te kijken, en verder te kijken. Ik hoop dat we in de gesprekken met elkaar, naast dat we terug kijken, ook vooruit kunnen kijken en de toekomst kunnen zien, hoe dat verder gaat. Het is altijd moeilijk om precies in te schatten hoe dat verder gaat. Maar dat is een kwestie van vertrouwen hebben, vertrouwen dat we met elkaar verder gaan, de toekomst tegemoet.
Foto: Ensemble d’O v.l.n.r. sopraan: Christel Schimmel, alt:Jacqueline van Eerd, tenor: Tom van der Borgt, tenor: John La Haye, bas: Huub Prüst.
Foto: kinderen uit de buurt aan tafel, 6 april 2018.
Kinderen uit de buurt smullen van al het lekkers dat op tafel ligt.
Dankjewel gulle gever voor de heerlijke traktatie!
Foto: Henk de Bont aan tafel, 26 maart 2018.
Henk de Bont, voorzitter van het kerkbestuur tussen 1969 en 1974, vertelde dat het Groot-Seminarie werd gesloten en dat pastoor Witlox toen de pastorie van de Sacramentskerk beschikbaar stelde voor priester-studenten.
Om genoeg kamers te hebben werden de grote kamers in de pastorie verdeeld met houten schotten. Pastoor Witlox kon toen niet meer slapen omdat hij achter een van deze houtenschoten lag waar achter de priester-studenten tot diep in de nacht plaatjes zaten te draaien en een borreltje dronken. Toen zei de pastoor: ‘Ik kan niet meer slapen, ik zet mijn bed in de badkamer.’
Door deze ingreep konden deze studenten en kapelaans de hele week niet meer douchen. Op zaterdagmiddag ging zijn bed uit de badkamer en dan mocht er gedoucht worden.
Foto: Broeder Franciscus aan tafel, 19 maart 2018
Broeder Franciscus vertelt dat over de zeven sacramenten binnen de Katholieke kerk: het Doopsel, de Heilige Communie, het vormsel, de biecht of het sacrament van de verzoening, de ziekenzalving, de priesterwijding, het huwelijk.
Broeder Franciscus vertrekt in mei op de fiets naar een klooster in Spanje, waar hij gaat wonen en werken. Broeder Franciscus heeft dit besloten tijdens de expositie De geheimen van de Margarita Maria Alacoquekerk. Binnen deze tentoonstelling had ik een kamer ingericht op het altaar voor broeder Franciscus, waar hij gedurende de tentoonstellingsperiode verbleef om te onderzoeken wat zijn roeping is.
Link naar video: https://www.bd.nl/tilburg/video-broeder-slaapt-in-cel-tijdens-tentoonstelling~ac4a8564/
Foto: vlnr Michael Huiberts en Imro Breedijk aan tafel, Op 14 maart 2018.
Michael en Imro maakten op 14 maart een glasvezel verbinding voor de Basisschool Armhoefse Akker.
Michael vindt het een mooi idee dat er nieuwbouw in de toren van de Sacramentskerk komt. ‘Hierdoor blijft er een stukje historie bewaard.’
Imro: ‘Toen ik hier vanmorgen aan kwam rijden vond ik het mooi dat je in de binnenkant van de de toren kan kijken’.
Op de video Michael en Imro aan het werk.
Foto: Midas Westhoek aan tafel, 8 maart 2018
Midas woont al heel zijn leven in de straat van de Sacramentskerk en heeft het altijd een hele mooie kerk gevonden. Hij vindt het jammer dat de kerk weg is.
‘Toen de kerk leeg stond, heb ik de kerk vaak samen met mijn vrienden als spookhuis gebruikt. Aangezien alles in puin lag, kon je naar binnen klimmen en via een trap de toren in. Via een ladder kon je zelfs op het dak van de toren komen.’
Midas vertelt dat hij het ontwerp van de nieuwe torenspits er mooi uit vindt zien. ‘Het lijkt me wel vet als die op de toren staat.’
Foto: Joris Tillmans aan tafel, Op 2 maart
Joris woont in Eindhoven en werkt in 013 als geluidtechnicus. Hij parkeert altijd zijn auto rondom het terrein van de Sacramentskerk. Hierdoor heeft hij de Sacramentskerk zien staan en ook zien verdwijnen.
‘In zo’n kerk is natuurlijk heel veel beleefd, veel geloof en veel hoop. Nu het weg is vraag ik mij altijd af of er nog iets overblijft van die sfeer of wat er gevoeld is op deze plek. Als ik ’s nachts weer terug rijd in het donker, dan geeft dat een heel apart gevoel, hier zijn intense dingen beleefd.’
Foto: pastoor en deken Leendert Spijkers aan tafel, 23 februari 2018.
Tijdens mijn vele gesprekken rondom een door mij geplaatste tafel op het braakliggende terrein van de Sacramentskerk in de Armhoefse Akkers, kwam regelmatig de naam van kapelaan Leendert Spijkers naar boven. De mensen uit de buurt spraken met respect en liefde over deze kapelaan. Pastoor Spijkers was tussen 1971 en 1985 kapelaan van de Sacramentskerk in Tilburg en van de parochies op de Heuvel en de O.L.V. van Lourdes.
Leendert Spijkers eregast in de Pelgrimhoeve in Tilburg.
Op 23 februari 2018 was pastoor en deken Leendert Spijkers eregast in de Pelgrimhoeve. Dit naar aanleiding van de interviews met buurtbewoners door mij aan de tafel op het voormalige terrein van de Sacramentskerk. Het was een warm weerzien waarbij liefdevolle en grappige herinneringen gedeeld werden.
Pastoor Spijkers was tussen 1971 en 1985 kapelaan van de Sacramentskerk, ten tijde van pastoor Witlox. Leendert vertelde dat je als kapelaan als het ware logeerde in het huis van de pastoor. Nel was toen de dienstmeid van de pastoor en Nel moest ook voor de kapelaans zorgen, dat deed ze heel goed. Een keer per jaar, met de verjaardag van de pastoor kwam de burgemeester langs en dan moest Nel gekleed in het uniform van de gedienstige rondlopen, en daar had ze een hekel aan.
Foto: met o.a. links op de foto An Schilder en rechts met blauwe trui Henk de Bont, Pelgrimhoeve 23 februari 2018,
Henk de Bont, voorzitter van het kerkbestuur tussen 1969 en 1974, vertelde dat het Groot-Seminarie werd gesloten en dat pastoor Witlox toen de pastorie van de Sacramentskerk beschikbaar stelde voor priester-studenten. Om genoeg kamers te hebben werden de grote kamers in de pastorie verdeeld met houten schotten. Pastoor Witlox kon toen niet meer slapen omdat hij achter een van deze houtenschoten lag waar achter de priester-studenten tot diep in de nacht plaatjes zaten te draaien en een borreltje dronken. Toen zei de pastoor: ‘Ik kan niet meer slapen, ik zet mijn bed in de badkamer.’ Door deze ingreep konden deze studenten en kapelaans de hele week niet meer douchen. Op zaterdagmiddag ging zijn bed uit de badkamer en dan mocht er gedoucht worden.
Pastoor Spijkers vertelde in een interview met mij dat de Sacramentskerk zijn eerste liefde is. An Schilder reageert hierop en vertelde: ‘Leendert had liefde voor het sacrament, maar die liefde is echt wederzijds geweest. De liefde die wij hadden voor onze kapelaan Leendert die is niet weg te cijferen.’
Deze ontmoeting is naar aanleiding van de documentaire over de herbestemming van kerken, waar ook de tafel op het voormalige terrein van de Sacramentskerk een onderdeel van uit maakt.
Foto: interviewde met pastoor deken Leendert Spijkers in de sacristie van de Sint-Petrusbasiliek in Oirschot, 27 december 2017.
Tijdens dit interview noemde pastoor Spijkers de Sacramentskerk zijn eerste liefde.
Foto: Jan van Hest aan tafel, 16 februari 2018.
‘Jammer dat we de kerk niet hebben kunnen behouden,’ zegt Jan.
Het was vanaf het begin niet aan de orde dat de Sacramentskerk een herbestemming zou krijgen. Het moest gesloten worden, het moest verkocht worden. Pastoor Dré Brouwers kreeg zijn boodschap vanuit Den Bosch: dit is wat er met de Sacramentskerk moest gebeuren en zo gaat het lopen.
Toen de kerk gesloten werd, was ook de ziel uit de parochie.
Iedere zondagochtend na de mis was er koffiedrinken in de torenkamer van de kerk en dat was gezellig, met iedereen werd gepraat en ineens zag je elkaar niet meer. Je kwam elkaar na de sluiting van de kerk eens in de drie weken tegen bij de Aldi, en dan vroeg je: ‘Hoe is het toch met jou? Ja, we zien elkaar niet meer,’ werd er dan gezegd. En dat was wel heel jammer. Bij de sluiting van de Sacramentskerk ging het bisdom er toen en nu nog steeds vanuit dat de mensen dan wel naar een andere kerk zouden gaan. Maar dat doen mensen niet, dan is dat gevoel er niet met die kerk.
Jan van Hest zong in die tijd bij het kerkkoor, verving af en toe de dirigent en was bestuurslid van het kerkbestuur.
Foto: Pastor Dré Brouwers in sacristie van de Sint Odulphuskerk in Best, met in zijn handen een beeldje van de Heilige Odulphus.
Op 12 februari interviewde ik Dré Brouwers, pastor van de Sint Odulphuskerk in Best. Dit interview was naar aanleiding van de documentaire over de herbestemming van kerken, waar ook de tafel op het voormalige terrein van de Sacramentskerk een onderdeel van uit maakt.
In het kader van de fusie tussen de parochie van de Binnenstad Tilburg en de parochie van het Sacrament was pastor Brouwers vanaf 2000 tot 2009 pastoor van het Sacrament.
Pastor Brouwers vertelde dat de Odulphuskerk is gebouwd op de plaats waar Sint Odulphus is geboren aan het einde van de 8e eeuw. En dat de Odulphuskerk de enige kerk in Nederland is die op de geboorte grond van zijn of haar patroon is geplaatst.
Vanaf augustus 2009 is Brouwers pastor van Sint Odulphuskerk in Best.
Foto: bewoners van de voormalige pastorie van de Sacramentskerk aan tafel. V.l.n.r. Vincent, Thijs, Sjoerd, Balint van studentenvereniging Odin, 12 februari 2018.
Foto: Harrie Schlappi aan tafel, 9 februari 2018.
Bouwpastoor van Oorschot had een grote zwarte auto, als een van de weinige die toen in de jaren vijftig een auto had. Maar die man kon helemaal niet autorijden. Als hij dan in zijn garage die naast de pastorie was wilde parkeren gaf hij plankgas met zijn koppeling helemaal ingedrukt. Hierdoor maakten de motor van de auto heel veel toeren en reed hij stapvoets de garage in, en wij als jeugd maar lachen.
De ouders van Harrie leegde op zondagochtend geld klaar om in de kerk te kunnen zitten, dit was 15 cent per zitplaats en een dubbeltje voor de offerbak.
Als jongste van vijf kinderen had Harrie een broer die 4-5 jaar ouder was. En in plaats van te zitten in de kerk, bleven ze staan. Harrie gaf dan het geld aan zijn oudere broer, zodat hij er sigaretten van kon kopen. Zijn broer was natuurlijk wel zo verstandig om Harrie met zijn tien jaar ook maar een sigaret te geven, want dan durfde hij thuis niks te zeggen.
Foto: pastoor Harm Schilder aan tafel, 5 februari 2018.
Pastoor Schilder vertelt over het geschilderde portret, dat je op deze foto ziet. Dit portret is geschilderd door Frater Schuurmans en hing in de pastorie van de Sacramentskerk.
Van 2002 t/m de sluiting in 2005 was pastoor Schilder kapelaan van de Sacramentskerk. De pastorie was voor pastoor Schilder een beetje een spook pastorie, erg rommelig en donker. Maar dit schilderij hing daar zomaar en was voor pastoor Schilder heel troostrijk, een stuk cultuur, schoonheid, rust. Het herinnert hem aan de glorierijke tijd van de Sacramentskerk.
Om deze tijd als herinnering te redden, heeft pastoor Schilder bij zijn afscheid als kapelaan van de binnenstad in 2006 gevraagd of hij dit schilderij mee mocht nemen.
Het geschilderde portret doet hem denken aan vadertje tijd, die mee kijk vanuit de eeuwigheid op de veranderingen hier op aarde.
Foto: Wout van de Wouw aan tafel, 29 januari 2018.
Wout vertelt dat hij en zijn vrouw graag naar de Kerstmis in de Sacramentskerk gingen, toen ze net in de Armhoefse Akkers kwamen wonen. Later is zijn zoon er gedoopt in 1988 en zijn dochter in 1991.
Pastoor Witlox kent Wout nog heel goed, want die deed toen de ronde langs de nieuwe wijkbewoners. Het was een fijn gesprek en vanaf toen kwam de pastoor ieder half jaar langs, dit waren hele leuke gesprekken.
Fot0: Lies van Poppel aan tafel, 26 januari 2018.
De mooiste herinnering van Lies van Poppel aan de Sacramentskerk is haar trouwerij in 1966.
Lies heeft daar samen met haar man in het koor gezeten. Haar man was koster en barman van het café in de kelder van de Sacramentskerk, dat elke donderdagavond na de repetitie van het koor tot in de vroege uurtjes open bleef. Ook kapelaan Leendert Spijkers was een vaste klant aan de bar. De pastoor gaf later aan dat hij niet meer wilde dat de mensen ‘s nachts dronken de kerk zouden verlaten en gaf aan dat het café tot 12 uur open mocht blijven.
De laatste begrafenismis in de Sacramentskerk was voor de man van Lies.
Foto: Jaap van Loon aan tafel, 19 januari 2018.
Foto: Rob Bellekens aan tafel, 12 januari 2018.
Foto: Mária Mayen aan tafel, 6 januari 2018.
Deze tekst schreef Mária zelf: Ik ben geboren in 1954 in de van Imhofstraat als jongste van 5 kinderen. In dat jaar gedoopt in de sacramentskerk. Heb op de montessorischool gezeten in de van Imhofstraat bij de zusters van liduina. Later op de liduina meisjesschool wat nu kinderopvang armhoefse akkers is. Daar was een zuster Giovanni die een koortje leidde dat zong in de kerk bij het dopen. Het doopkoortje. Mijn dochter heeft daar altijd in gezongen en later ook bij de tierlantijntjes in de kerk. In 1961 heb ik mijn communie in de kerk gedaan en later mijn vormsel. Ik ben getrouwd in de kerk. De uitvaart van mijn ouders was ook in de sacramentskerk. Mijn dochter en zoon zijn ook gedoopt in deze kerk en hebben daar ook hun communie gedaan. Pastoor Witlox heeft me getrouwd en mijn kinderen gedoopt. Mijn dochter heeft nog les gehad op school van Leendert Spijkers die toen kapelaan was. Leendert deed ook veel jeugdwerk in die tijd.
Foto: kinderen van basisschool Armhoefse Akker aan tafel, 22 december 2017.
Deze kinderen hebben ook allemaal een mooie tekening van de Sacramentskerk en ideeën voor de herbestemming gemaakt. Deze tekeningen waren t/m 6 januari op de tafel te bewonderen.
Foto: Lieske Stieger-Brouwers aan tafel, 18 december 2017.
Lieske heeft 10 jaar in een werkgroep gezeten betreft de herbestemming van de Sacramentskerk.
Foto: Ad Brenders aan tafel, 15 december 2017.
Ad vertelt dat hij samen met zijn vrouw meer dan 60 jaar geleden in de Sacramentskerk is getrouwd.
Foto: Sandra Versteijnen aan tafel, 11 december 2017.
