De noodzaak van mijn werk is een reflectie op wat ik om mij heen waarneem.

Als beeldende kunstenaar maak ik via ruimtelijk werk, kunst installaties en video’s inzichtelijk wat er speelt. Het uitgangspunt is dat er in elke situatie een oplossing verborgen ligt om ontdekt te worden. Vanuit een systemische context kijk ik naar de mens maar ook naar een ruimte, omgeving of samenleving. De mensen die zich in het heden binnen een ruimte of een samenleving bewegen staan in verbinding met het verleden en de toekomst. Het onderzoeken van parallellen in de tijd en synchroniciteit vormen mijn werkwijze. Als je goed kijkt zijn de vragen en de antwoorden aanwezig. Wat we nu doen is een reactie op het verleden en geeft antwoord op de toekomst. Het herhalen van processen uit het verleden komt voort uit onopgeloste thema’s die niet goed verwerkt zijn of waar geen erkenning voor is geweest. Dit gebeurt binnen individuele levens, families, organisaties en samenlevingen. Intergenerationele traumaverwerking kan pas plaatsvinden als iedereen een plaats heeft in het geheel en erkenning krijgt, waarbij synchroniciteit het leidende principe is.